تعریف اطلاق و برخورد دو اطلاق با هم

تعریف اطلاق :

الطبیعة بلاقید (مایصلح للبیانیه یا بیان ) اولی به نظر آخوند ، دومی نظر مشهور .

طبق قول اول : اگر قید با اطلاق بیان شده بود ، چون اطلاق بیان مجمل است ، ما یصلح للبیانیة نیست . بنابراین دو اطلاق در موردی که با هم معارضه میکنند ، شامل آن مورد میشوند . بنابراین با هم تکاذب میکنند پس متعارضند نه متزاحم .

ولی بنابر قول دوم : اطلاق بیان است و بنابراین هر کدام در مورد معارضه قید دیگری میشود و آن وقت هر کدام از اطلاق ها شمولشان نسبت به آن مورد از اول مبهم است و در آن مورد حجت نیستند .پس تعارضی نیست .

مثلا : 

دلیل اول : یستحب احجاج الصبی 

دلیل دوم : صاحبهما فی الدنیا معروفا

در مورد احجاج صبی بدون اذن ولی . بنابر قول اول دو دلیل تکاذب دارند پس تعارض دارند . 

ولی جمع عرفی دارند مبنی بر اینکه :

شمولیت صاحبهما بیشتر است پس اظهر است نسبت به یستحب ، بنابراین مقدم است .

و بنابر قول دوم : اصلا در مورد ، حجت نداریم . و به اصول عملیه رجوع میکنیم .

به نظر عرفی بنده ، قول دوم صحیح است .

خواص نماز شب

من لا یحضره الفقیه ؛ ج‏1 ؛ ص472

شَرَفُ الْمُؤْمِنِ صَلَاتُهُ بِاللَّیْل‏[1]

من لا یحضره الفقیه ؛ ج‏1 ؛ ص472

إِنَّ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ثَلَاثَةً التَّهَجُّدَ بِاللَّیْلِ وَ إِفْطَارَ الصَّائِمِ وَ لِقَاءَ الْإِخْوَانِ.[1]

 

عَلَیْکُمْ بِصَلَاةِ اللَّیْلِ فَإِنَّهَا سُنَّةُ نَبِیِّکُمْ وَ أَدَبُ الصَّالِحِینَ قَبْلَکُمْ وَ مَطْرَدَةُ الدَّاءِ عَنْ أَجْسَادِکُم‏

 

َ: إِنَّ الْبُیُوتَ الَّتِی یُصَلَّى فِیهَا بِاللَّیْلِ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ‏[1] تُضِی‏ءُ لِأَهْلِ السَّمَاءِ کَمَا تُضِی‏ءُ نُجُومُ السَّمَاءِ لِأَهْلِ الْأَرْضِ.

 

فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ‏ قَالَ صَلَاةُ الْمُؤْمِنِ بِاللَّیْلِ تَذْهَبُ بِمَا عَمِلَ مِنْ ذَنْبٍ بِالنَّهَار

 

إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِذَا أَرَادَ أَنْ یُصِیبَ‏ أَهْلَ الْأَرْضِ بِعَذَابٍ قَالَ لَوْ لَا الَّذِینَ یَتَحَابُّونَ بِجَلَالِی‏[1] وَ یَعْمُرُونَ مَسَاجِدِی وَ یَسْتَغْفِرُونَ بِالْأَسْحَارِ لَوْ لَا هُمْ‏[2] لَأَنْزَلْتُ عَذَابِی.

 

مَنْ کَثُرَ صَلَاتُهُ بِاللَّیْلِ حَسُنَ وَجْهُهُ بِالنَّهَار

 

وَ جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَشَکَا إِلَیْهِ الْحَاجَةَ فَأَفْرَطَ فِی الشِّکَایَةِ حَتَّى کَادَ أَنْ یَشْکُوَ الْجُوعَ فَقَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا هَذَا أَ تُصَلِّی بِاللَّیْلِ فَقَالَ الرَّجُلُ نَعَمْ فَالْتَفَتَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ یُصَلِّی بِاللَّیْلِ وَ یَجُوعُ بِالنَّهَارِ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى ضَمَّنَ صَلَاةَ اللَّیْلِ قُوتَ النَّهَارِ[1].

 

َ مَنْ خُتِمَ لَهُ بِقِیَامِ اللَّیْلِ‏[1] ثُمَّ مَاتَ فَلَهُ الْجَنَّة

 

1- شرف مومن است و به مومن شرف میدهد (برتری دنیا و آخرت).

2- روح خداست

3- سنت پیامبراست

4- ادب صالحین است

5- درد و بیماری را از بدن دور میکند .

6- خانه او برای اهل آسمان میدرخشد .

7- گناهان روز را میبرد .

8- مانع از عذاب اهل زمین میشود .

9- در اثر زیاد خواندن صورت را زیبا میکند .

10- روزی فردا را میرساند .

11- اگر بعد از آن بمیرد فله الجنة