اسلام دین دانش و عشق

مسلک شهید صدر«ره» این است که هیچ کدام از این ملاک ها ملاکات جداگانه نیستند بلکه بازگشت همه این موارد به قرینه و ذوالقرینه است لکن دو جور قرینه وجود دارد؛ یکی قرینه شخصیه و دیگری قرینه نوعیه، مراد از قرینه شخصیه این است که خود گوینده قرینه ای برای مخاطب قرار می دهد ولو نوع مردم از آن قرینه استفاده نکنند، ایشان حکومت را از باب قرینه شخصیه می داند، اما قرینه نوعیه قرینه ای است که عقلاء عالم آن را قرار داده اند برای آینکه با آن، مراد کلام خود را به دیگران منتقل نمایند، شهید صدر موارد دیگر غیر از حکومت را از باب قرینه نوعیه می داند، مثلا شیوه عقلاء بر این است که وقتی عام و خاصی را در کنار هم قرار می دهند می خواهند بگویند در مراد جدی ما استثنایی وجود دارد پس علت تقدیم خاص بر عام اظهر بودن و نص بودن نیست بلکه علتش این است که عرف خاصِ مطلق را بما هو خاص قرینه قرار داده بر اینکه مقصود از عام، عام مخصَّص است.